سلام دوست جون
خدا رحمتشون کنه.
در مورد رسم بعد از تشييع هم جالبه ما هم شبيه همين رسم رو داريم. منتها يا در منزل از قبل تدارک ميبينيم. مثلا چند نفر از اقوام دورتر يا همسايه ها ميمانند خانه تا ناهار را اماده کنند يا از قبل ترتيب تالار و اينها داده مي شود. با اينهمه به خاطر اينکه بعد از دفن مهمانها پراکنده نشوند غالبا زودتر از سر خاک برميگردند متاسفانه.
اما تجربه اي که ما در روز تشييع پدربزرگم داشتيم اين بود که چهار نفري از نوه ها مانديم سرخاک. خيلي ها اجازه نمي دادند. به هواي اينکه ممکن است بمانيم و بي تابي کنيم. اما سماجت کرديم و مانديم. قرآن و دعا و زيارت عاشورا و اينها برايش هديه فرستاديم.
راستش هميشه از اين ميترسم که بعد از مرگم چه کسي سرخاکم ميماند؟ به قول تو چه کسي مرا در قبر مي گذارد؟:(