وسواس
ارسال شده توسط م.رضوی در 95/3/13
زن میانسال بود؛ با مانتوی مشکی بلند و شال سبزی که روی سرش رها شده بود. دست هایش را شست، رفت گوشه وضوخانه مسجد، بازوهایش را رو به جلو خم کرد و در همان حالت ایستاد.
چند دقیقه گذشت. زن دیگری که در این مدت داشت با تعجب نگاهش می کرد پرسید که مشکلی پیش آمده؟
- وسواس دارم، منتظرم دست هام خشک بشه که کیفم رو بردارم.
- دستمال میخواین بدم بهتون؟
- نه، ممنون، خودم تو کیفم دستمال دارم، ولی تا دستم خشک نشه به هیچی دست نمی زنم.
- این طوری که زندگی برات سخت میشه خانوم... یه دوست داشتم خیلی وسواس داشت، آخرش شوهرش طلاقش داد.
- منم شوهرم طلاق داده.
- دکتر رفتی؟
- آره رفتم، فایده نداشت. ده ساله این طوری شدم و هرکاری می کنم خوب نمیشم.
زن با تأسف سر تکان می دهد.
- اشکال نداره، خوب میشی انشالا، دور از جون شما، تنها چیزی که دوا نداره مرگه.
***
یک سال و نیم از فارغ التحصیل شدنم گذشته و هیچ جا به طور رسمی و دائم مشغول به کار نشده ام. برای پابند نشدن هم بهانه دارم: آنجا محیطش خوب نبود و کار آن دیگری را دوست نداشتم و در آن یکی حقوق خوبی نمی دادند.
چند وقت یک بار، همه گزینه های موجود را بررسی می کنم؛
در شرکت های عمرانی کار کنم؟ نه... مگر می شود در شرکتی که تنها خانمِ مهندس آنجا هستم کار کرد؟
در دانشگاه غیر انتفاعی دخترانه تدریس کنم؟ نه... به دخترهای رشته عمران درس بدهم که بعد مثل من خانم مهندس عمرانِ بیکار شوند؟
در مدرسه کار کنم و درس ریاضی و فیزیک بدهم؟ نه... این 7 سال درس عمرانی که خواندم چه می شود؟
معلم کلاس های حفظ قرآن شوم؟ نه... چطور می توانم برای آموزش قرآن از مؤسسه حقوق بگیرم؟
در مؤسسه های آموزشی کنکور ارشد مشغول شوم و کتاب تست تألیف کنم؟ نه... سیستم کنکور ارشد کنونی را قبول ندارم.
بروم سراغ زبان انگلیسی خواندن و ترجمه کردن و کلاس برگزار کردن؟ نه... شک دارم گسترش زبان انگلیسی در این حد در جامعه صحیح باشد.
...
***
چقدر وضع من و آن زن وسواسی شبیه هم است؛ او فقط میکروب های هر شیء را می بیند و من فقط عیب های هر کار را. و حالا با چهره نگران و مستأصل و دست هایی که گویی به حالت التماس جلو آمده اند، گوشه ای ایستاده ام و منتظرم معجزه ای رخ دهد و مرا از این بلاتکلیفی بیرون بیاورد.
