مسافر

نماز می‌خواند، روزه می‌گیرد، خمسش را سر سال می‌دهد، حجّش را هم رفته است... حالا گیریم یک‌کم ولایت‌پذیر نباشد و موقع اطاعت چون و چرا بیاورد... از خوب بودنش که کم نمی‌شود!

 فَلاَ وَرَبِّکَ لاَ یُؤْمِنُونَ (پس نه، به پروردگارت سوگند،ایمان نیاورده‌اند)
حَتَّىَ یُحَکِّمُوکَ فِیمَا شَجَرَ بَیْنَهُمْ (مگر اینکه در اختلافی که دارند تو را داور کنند)
ثُمَّ لاَ یَجِدُواْ فِی أَنفُسِهِمْ حَرَجًا مِّمَّا قَضَیْتَ (و آن‌گاه در دلشان از حکمی که کرده‌ای ملالی نیابند)
وَیُسَلِّمُواْ تَسْلِیمًا (و بی‌چون و چرا تسلیم شوند.)*

 خدای قرآن، الکی هرجایی قسم نمی‌خورد. حالا وقتی این خدایی که قسم‌هایش را بیخود خرج نمی‌کند، بگوید: "و ربّک"، یعنی: "می‌دانم باور نمی‌کنید، ولی به خودم –که «پرورد»گار شما هستم و بهتر از خودتان می‌شناسمتان- قسم..."!
خودِ خدا هم می‌داند حتی قبول اینکه "از خوب بودنش کم نمی‌شود" برایمان سخت است. چه برسد به اینکه قبول کنیم اصلاً ایمانِ طرف –با همان یک ذره "حرج"- زیر سؤال می‌رود!

***

امام خمینی (ره): ولایت فقیه همان ولایت رسول الله (ص) است.
این جمله هم برای اینکه آیه را منحصر به زمان پیامبر ندانیم!

 * آیه 65 سوره مبارکه نساء

پ.ن. آیات 58-70 سوره مبارکه نساء، مختص بحث ولایت است. توضیح مختصری از این آیات را می‌توانید در جلسه‌ی هشتم از "اسرار ولایت" حاج آقا پناهیان بشنوید.

پ.ن.2. این حدیث را زیاد شنیده‌ایم، ولی بازشنیدنش هم خالی از لطف نیست:
امام صادق علیه السلام فرمود: «بنی الاسلام علی خمس: علی الصلوة و الزکاة والصوم والحج والولایة و لم ینادی بشی ء کما نودی بالولایة فاخذ الناس باربع و ترکوا هذه یعنی الولایة...»
اسلام بر پنج پایه استوار شده است: نماز، زکات، روزه، حج و ولایت. و به هیچ چیز به اندازه ولایت ندا نشده است. پس مردم چهارتا را می‌گیرند و این-یعنی ولایت- را ترک می‌کنند.
(اصول کافی، ج 2، ح 3)