لباس ضد گلوله
ارسال شده توسط م.رضوی در 91/1/13
«خلبان ها معمولا بهترین لباس ها را می پوشیدند و بهترین ادکلن ها را می زدند.
یک روز از کرمان برایمان سوغات آوردند. بادام و پسته و چند بقچه. بقچه ها را باز کردیم، لباس های مندرس بود اما شسته شده و اتو زده. هر خلبانی یکی از اینها را برداشت و پوشید.
با تعجب از یکیشان پرسیدم: «چرا اینها را می پوشید؟» گفت: «این لباس ها ضد گلوله است. یک مادری تمام توانش این بلوز مندرس است؛ شسته و اتو کرده و عطر زده و فرستاده، و رویش نوشته تقدیم به رزمندگان اسلام. من اینها را به عنوان تبرک می پوشم، نه برای گرما و سرما.»
همان روز ستون پنجم دشمن بین خلبان ها شایعه پراکنی کرده بودند که: «چه نشسته اید! صدام برای همه خلبان هایش بنز خریده و برای مرخصی به اروپا می فرستدشان. آن وقت حق ماموریت شما را هم به زور می دهند!»
یکی از این خلبان ها گفت: «این لباس را من با صد تا بنزِ صدام عوض نمی کنم. همان دعای خیر آن مادر برای من کافی است.»
من هم یک نیم تنه برداشتم. تا روزی که جنگ تمام شد، این نیم تنه از تن من درنیامد. با آن احساس امنیت می کردم...»
(صحبتهای امیر محمدزاده -جانشین هوانیروز ارتش- در غروب شلمچه، 18 اسفند 1390)
پ.ن. یک متن خواندنی: من یک ایرانی ام و از تو نفرت دارم! (+)
