مسافر

معمولاً شکرگزار بودن در شرایط رفاه و آسایش کار دشواری نیست. هنر این است که در شرایط سخت بتوانیم بگوییم "خدایا شکرت"، و دل‌مان نلرزد.

بین آدم های همیشه شاکر هم تفاوت هست. بعضی می گویند: «خدایا سختی دادی؛ ولی شکرت!» یعنی از این وضعیت تلخ –مثلا پای شکسته م- راضی نیستم. ولی شکرت که فقط پایم شکسته، زبانم لال، فلج نشده ام!
اما بعضی دیگر می گویند: «خدایا سختی دادی، پس شکرت!» مثل امام سجاد (علیه السلام) که به خاطر بیمار شدن از خدا تشکر می کند!

حقیقتش، خواندن –و بعد هم عمل کردن- به این دعا برایم سنگین است...

دعای پانزدهم صحیفه سجادیه؛ نیایش هنگامى که بیمار مى‏شد یا اندوه یا گرفتارى بر او وارد مى‏گشت‏.

بارخدایا!
تو را سپاس بر نعمت تندرستى بدن که همواره و پیوسته از آن برخوردار بودم،
و سپاس تو را بر آن بیمارى که در جسمم پدید آورده‏اى.

اى خداى من!
نمى‏دانم که کدام یک از این دو حال براى شکر به درگاهت سزاوارتر است،
و کدام یک از این دو وقت حمد تو را شایسته‏تر؟

آیا زمان سلامت که روزی هاى پاکیزه‏ات را بر من گوارا ساخته‏اى،
و به سبب آن براى به دست آوردن رضایت و نعمت هایت به من نشاط بخشیده‏اى،
و به سبب آن تندرستى به من نیرو داده تا به طاعتت توفیق یابم؛

یا به هنگام بیمارى که مرا به آن پاک مى‏سازى،
و نعمت‏هائى که به من تحفه داده‏اى،
تا گناهانى را که از آن گرانبار شده‏ام تخفیف دهى،
و مرا از سیّئاتى که در آن فرو رفته‏ام پاک نمایى،
و آگاهیم دهى که پلیدى گناه را به توبه از دل بشویم،
و با یادآورى نعمت قدیم، گناه بزرگم را از پرونده‏ام محو نمایم.

و در خلال این بیمارى، از جمله تحفه‏ها که به من عنایت مى‏کنى این است
که فرشتگان به حساب من اعمال پاکیزه‏اى نوشته‏اند
که فکر آن به خاطرى نگذشته،
و بر زبانى نرفته،
و هیچ یک از اعضاء در انجامش رنجى نبرده!
بلکه این همه از باب تفضل و احسان تو بر من نوشته شده.

بارخدایا بر محمد و آلش درود فرست؛
و آنچه را برایم پسندیده‏اى درنظرم محبوب ساز،
و تحمل آنچه را برمن وارد نموده‏اى ‏آسان ساز،
و مرا از آلودگى اعمال گذشته پاک کن،
و شرّ اعمال گذشته‏ام را از من بزداى،
و از لذّت عافیت کامیابم فرما،
و گوارایى تندرستى را به من بچشان،
و لطفى کن که از بستر این مرض به سوى عفو و بخشایش تو راه خلاص یابم،
و از این زمینگیرى به گذشت تو انتقال یافته،
و از این اندوه و گرفتارى به راحت تو خلاص یابم،
و از این دشوارى به فرج و گشایش تو سلامت یابم.

که همانا تو بى‏استحقاقِ ما احسان روا مى‏دارى،
و نعمت بى‏دریغ نثار مى‏کنى،
و بخشنده‏اى کریمى که عطایت را پایانى نیست،
و داراى جلال و اکرامى!