مسافر

نوشته: دهو الارض.
می‌گویم: «اشتباه نوشتی، دحو با حِ جیمی ست!»
فوری در گوگل سرچ می‌کند: دهو الارض. و پیروزمندانه انبوهی صفحه نشانم می دهد که درباره ی روز دهو الارض توضیح داده‌اند!
می‌گویم: «خب این‌ها هم اشتباه نوشته‌اند، دلیل نمی‌شود که!»
و سرچ می‌کنم: دحو الارض. باز هم تعداد زیادی صفحه درباره‌ی دحو الارض می‌آید!
شانه بالا می اندازد: «لابد هر دو املا درست است!!»

*

ایمیلی برایم آمده، که محتوایش تهمت به فلان مسئول است.
ریپلای می‌کنم: «از کجا این حرف را می‌زنی؟ همین‌طوری روی هوا؟ بدون سند؟»
آدرس یک وبلاگ را برایم می‌فرستد!
جواب می‌دهم: «اینکه یک وبلاگ شخصی ست، آن هم با نویسنده‌ای ناشناس! منظور من سند معتبر بود!»
می‌گوید: «متن را از این وبلاگ برداشته‌ام. درباره‌ی اصل خبر که شکی نیست، خودت در گوگل سرچ کن، می‌بینی.»
سرچ می‌کنم. چندین وبلاگ می‌آید و چند تا هم سایت. همان مطلب را تکرار کرده‌اند؛ بعضی با بیانی متفاوت و بعضی با کپی- پیست!

*

مکالمه‌هایی از جنس مکالمات بالا به کرّات برایم پیش آمده. آن هم با دوستانِ دانشجویم!
عجیب است. می‌شود گفت خنده‌دار. ولی متاسفانه حقیقت دارد! که حتی قشر تحصیل‌کرده‌ی جامعه‌مان هم خیال می‌کنند هرچه در اینترنت «حدیث متواتر» شود، الزاماً عین حقیقت است!

پ.ن. یک طرف این قضیه‌ی دردناک مخاطبی‌ست که نباید هرچه می‌خواند باور کند.
و طرف دیگرش، منِ وبلاگ نویس که خواسته یا ناخواسته، قرار است عده‌ای به حرف‌هایم استناد کنند. باید مواظب پست‌هایم باشم، حتی املای کلماتش!!