مسافر

برای حاجت های ریز و درشت همه دعا می کنم. به خودم که می رسم... مکث می کنم. فکر می کنم. همه اتفاق هایی که دوست دارم در زندگیم بیفتد، جلوی چشمم رژه می روند. و آخرش هیچ دعایی به زبانم نمی آید جز اینکه «لا تجعل مصیبتنا فی دیننا*».

سختی های دنیا، هر چه که باشد، بالاخره تمام می شود. ترس من از تلخی ای است که تمامی نداشته باشد.

* فرازی از دعای شب نیمه شعبان؛ «مصیبت ما را در دین ما قرار نده».