مسافر

با مامان رفته بودیم دندانپزشکی، دندانش را پر کند. من هم ایستادم بالای سر مامان و دکتر، از روی کنجکاوی، که ببینم فرایند پر کردن دندان چگونه است. دکتر که کنجکاوی ام را دید، شروع کرد به توضیح دادن که در هر مرحله ای دارد چه کار می کند. اولش که با الماس کمی روی دندان پوسیده را تراشید، از تراشیده شدن دندان و دیدن سوراخی که درست شد، لرزیدم. بعدتر که کمی از لثه خون آمد، ضعف کردم. مرحله پر کردن با مواد که شروع شد، دیگر نتوانستم بایستم و روی صندلی گوشه مطب نشستم. دکتر حواسش به کارش بود و حال مرا نمی دید و همه مراحل را با خونسردی توضیح می داد. همان قدر خونسرد که انگار دارد طرز پخت قورمه سبزی را آموزش می دهد.

چقدر خوب است که آدم ها با هم متفاوتند و چقدر خوب است که همه مثل من با دیدن کمی خون و کمی جراحت، غش و ضعف نمی کنند! :)