مسافر

از دوستان خانوادگی است و همسن و سال من. بعد از لیسانس ش چند سال در یک شرکت به صورت تمام وقت مشغول به کار بوده. ارشد که قبول شده، استعفا داده و الان هم دارد کارهای دفاعش را انجام می دهد.

یک ماه پیش عقد کرده است. تعریف می کند که رفته بودند محضر. قبل عقد خانم منشی ازش می پرسد که نمی خواهی حق تحصیل بگیری؟ می گوید همین ارشدم را هم با زور و زحمت دارم تمام می کنم! خانم منشیِ دلسوز باز می پرسد حق کار هم نمی خواهی؟ با خنده جواب می دهد که ترجیح می دهم اصلاً اجازه کار بهم ندهد!

آنقدر از نظر اعتقادی و فرهنگی و اخلاقی، اختلاف من و دوستم زیاد است که به ندرت پیش می آید در مورد مسئله ای نظرمان به هم نزدیک باشد... اما این حسِ الان ش را خوب درک می کنم.