مسافر

رساله حقوق امام سجاد (ع): «حق روزه این است که بدانی این روزه پرده ای است که خدای عز و جل آن پرده را بر زبان تو، گوش تو، بینایی تو، شکم تو و فرج تو زده است، تا تو را با این پرده و حجاب از آتش بپوشاند. پس اگر روزه را رها کنی، پرده ی خدا بر خودت را دریده ای.»*

این آتشی که در اینجا دارد تصویر می شود، همان ابعاد طبیعی، مادی و حیوانی درون ما است. همین کشش های طبیعی است که ما را به لذت ها و بهره مندی های مادی می رساند. شهوت، میل به خوردن، میل به دیدن، میل به شنیدن، هرکدام گونه ای از آتش است.

هرچه خدای متعال آفریده در آن خیر و بهره هایی هست. همان طور که در کره ی زمین بدون آتش و حرارت زندگی دوام پیدا نمی کرد، در عالم درون ما هم همین است. اگر این کشش ها و میل ها نبود، زندگی به سردی و تاریکی می گرایید. ولی چون جنسش از جنس آتش است، نمی تواند همیشه و پیوسته باشد. حتماً باید مهار شود، حاجب و نگهبان داشته باشد که دامن انسانیت من را نگیرد و در دست عقل و خرد انسانی برافروخته شود.

خدای متعال از سر لطف در عالم انسانی برای این آتش یک حجاب و پوششی قرار داده است که این را فرموده اند روزه است؛ یعنی همین که ما ایام و ساعاتی، خود را از اینها باز می داریم، مهار کردن آتش است تا خساراتش به ما وارد نشود.

* وَ حَقُّ الصَّوْمِ أَنْ تَعْلَمَ أَنَّهُ حِجَاب ضَرَبَهُ اللَّه عَزَّ وَ جَلَّ عَلَى لِسَانِکَ وَ سَمعِکَ وَ بَصَرِکَ وَ بَطْنِکَ وَ فَرْجِکَ لِیَسْتُرکَ بِهِ مِنَ النَّارِ؛ فَإِنْ تَرَکْتَ الصَّوْمَ خَرَقْتَ سِتْر اللَّه عَلَیْکَ.

پ.ن. از صحبتهای استاد اخلاقمان، حاج آقا بهرامی (+)