مسافر

اولین روز کلاس فارسی، از بچه هایم خواستم آرزوهایشان را برای کلاس دوم بنویسند؛ دوست دارند امسال چه اتفاق خوبی برایشان بیفتد؟

جمله هایشان همان هایی بود که انتظارش را داشتم؛ دوست داشتند اردو بروند، دوست های خوبی پیدا کنند، درس یاد بگیرند، خوش بگذرانند... اما جمله یکی شان شرمنده ام کرد: «من دوست دارم تا آخر اُمر مسلمان بمانم.»

نمی دانم خودش هم می دانست چه جمله عمیقی نوشته است؟ اینکه به جای آرزو برای یک مقطع کوتاه یک ساله، آرزوی اصلی زندگی اش را گفته؛ مهم نیست کلاس دوم چطور بگذرد، فقط کمکم کند که تا آخرین لحظه مسلمان باشم.