مسافر

لاَ یَغُرَّنَّکَ تَقَلُّبُالَّذِینَ کَفَرُواْ فِی الْبِلاَدِ(گشت و گذار کافران در شهرها تو را نفریبد.)
مَتَاعٌقَلِیلٌ ثُمَّ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَبِئْسَ الْمِهَادُ(این بهره‌ی ناچیزی است و سپس جایگاهشان جهنم است که بدجایگاهی است.)
لَکِنِ الَّذِینَ اتَّقَوْاْ رَبَّهُمْ (ولی آنان که تقوای الهی پیش گرفتند،)
لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِی مِنتَحْتِهَا الأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا (برایشان باغ‌هایی است که از پای درختانش نهرها جاری است و جاودانه در آن می‌مانند،)
نُزُلاً مِّنْ عِندِ اللّهِ (که {این} پذیرایی از جانب خداست)
وَمَا عِندَاللّهِ خَیْرٌ لِّلأَبْرَارِ(و آنچه نزد خداست برای نیکان بهتر است.)¹

 مشرکان مکه از راه تجارت، ثروت قابل ملاحظه‌ای به دست می‌آوردند و یهودیان مدینه با توجه به مهارتی که در امور تجارت داشتند، در رفاه زندگی می‌کردند. ولی مسلمانان به دلیل شرایط خاصّ سیاسی و محاصره‌ی اقتصادی از جانب دشمنان نیرومند، در وضعیت مادّی نامناسبی به سر می‌بردند. لذا این سؤال پیش می‌آمد که چرا افراد بی‌ایمان در رفاه ولی مؤمنان در رنج به سر می‌برند. آیه‌ی فوق نازل شد و به این سؤال پاسخ داد.²

1- آیات 196 تا 198 سوره مبارکه آل عمران
2- تفسیر المیزان، ج4، ص96