مسافر

تازه از اقامت چند ماهه در نیویورک برگشته. دارد برایم تند تند از وفور نعمتِ آنجا تعریف می کند. مثلاً اینکه برای هر سه نفر، یک پلیس دارند.

من فقط بهت زده نگاهش می کنم؛ یعنی اینی که گفتی حُسن است؟!

«به خدا قسم همواره ستم مى نمایند،
تا از حرامهاى خدا حرامى را باقى نگذارند مگر حلال کنند،
و پیمانى را رها ننمایند مگر بشکنند،
و خانه اى از گل و خیمه اى از پشم نماند مگر اینکه وارد آن شود،
و فسادشان آن خانه را فرا گیرد،
و بدى رفتارشان اهل آن را پراکنده کند.
تا آنجا که دو دسته بگریند: مردمى بر دینشان، و مردمى بر دنیایشان.»

این خطبه حضرت علی (ع) است در وصف بنی امیه؛ اما جمله ی آخرش* شبیه این روزهای دنیاست.

که مردمی بر دینشان می گریند:

و مردمی بر دنیایشان:

(عکس ها از پرس تی وی)
* حتّی یَقومَ الباکیان یبکیان: باکٍ یبکی لِدینه، و باکٍ یبکی لدنیاه. (خطبه 97 نهج البلاغه)