مسافر

هر شعبانی که می آید، این فراز مناجات شعبانیه را بیشتر می فهمم:

إلهی
و قد أَفْنَیْتُ عمرِی فی شِرَّةِ السَّهوِ عنک
و أَبْلَیْتُ شَبابی فی سَکْرَةِ التَّباعُدِ منک

معبودا،
عمرم را در بی‌خبری از تو سپری کردم
و جوانی‌ام را در سرمستیِ دوری از تو فرسودم!

پ.ن. ولادت حضرت علی اکبر (ع) و روز جوان مبارک!