مسافر

این روزها هیئت که می روم به جای گوش دادن به صحبت های سخنران و مداح، بچه ها را نگاه می کنم. روضه ی مکشوف است دیدن این طفلان...

- به پوست کودکان شیرخوار دقت کرده اید که چقدر لطیف است؟ بعضی مادرها حتی اجازه نمی دهند یک غریبه به صورت نوزادشان دست بزند...

- دختربچه ها همیشه بهانه ی بابا را می گیرند: "مامان می خوام برم پیش بابا!" و هرچه مادر استدلال می کند که "آخه دخترم، بابا الان قسمت مردونه ست، چطوری ببرمت پیش بابا؟!" مگر می شود راضی کرد این نازدانه ی بابا را؟...

- می دانید، دختر سه ساله خیلی ظریف و لطیف و حساس است. طاقت دیدن اخمی از کسی ندارد...

- بچه ی گمشده دیده اید؟ فقط کافی است چند لحظه مادر را کنارش نبیند! ترس همه ی چشمان کوچکش را پر می کند. حتی اگر غریبه ای بغلش کند و بخواهد کمکش کند برای پیدا کردن مادر. غریبه، سرشار محبت هم که باشد، غریبه است. وای اگر غریبه سرشار محبت هم نباشد...

- امشب دختربچه ای را دیدم –چهار پنج ساله- که برادر شیرخوارش را بغل کرده بود. چه دست نوازش هایی می کشید به سر این برادر! با آن جثه ی کوچک، بغلش می کرد و می برد این طرف و آن طرف. انگار می خواست به همه نشان دهد داداش کوچولوی نازش را...

بس کنم... چند ساعت مانده تا عصر عاشورا؟...

یکی بود، یکی نبود...

و اما قصه ی ما، از آن کوچه ی باریک شروع می شود...