آدمی که عزیزش را از دست داده، اگر برای عزیزش مجلس نگیرد، برایش گریه نکند، درباره اش با دیگران حرف نزند، دق می کند.
دق می کردیم در دهه محرّم، اگر این عزاداری ها و هیئت ها و روضه ها نبود.
