مسافر

نمی دانم بعد از تمام شدن دوران دانشجویی، دلم برای کدام لحظاتش بیشتر از همه تنگ شود. اما گمان کنم یکی از دلتنگی ها، برای ظهرهای دانشگاه باشد. وقتی که صدای اذان بلند است و جمعیت، با قدم های تند شده، سمت مسجد می روند.