مسافر

هُوَ الَّذِی یُسَیِّرُکُمْ فِی الْبَرِّ وَالْبَحْرِ
او کسى است که شما را در خشکى و دریا سیر مى‏دهد،

حَتَّى إِذَا کُنتُمْ فِی الْفُلْکِ وَجَرَیْنَ بِهِم بِرِیحٍ طَیِّبَةٍ وَفَرِحُواْ بِهَا
تا وقتى که در کشتى باشید و به سبب بادى خوش [و موافق‏] آنها را به حرکت در آورد و به آن شاد گردند،

جَاءتْهَا رِیحٌ عَاصِفٌ وَجَاءهُمُ الْمَوْجُ مِن کُلِّ مَکَانٍ وَظَنُّواْ أَنَّهُمْ أُحِیطَ بِهِمْ
ناگهان طوفان سختى بر آنها بوزد و موج از هر طرف بر آنها بتازد، و بدانند که در محاصره افتاده‏اند،

دَعَوُاْ اللّهَ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ لَئِنْ أَنجَیْتَنَا مِنْ هَـذِهِ لَنَکُونَنِّ مِنَ الشَّاکِرِینَ
در آن حال خدا را پاکدلانه می خوانند که اگر ما را از این بحران برهانی، فطعاً از سپاسگزاران خواهیم شد.

فَلَمَّا أَنجَاهُمْ إِذَا هُمْ یَبْغُونَ فِی الأَرْضِ بِغَیْرِ الْحَقِّ
پس همین که نجاتشان داد، ناگهان در زمین به ناحق سرکشى مى‏کنند.

یَا أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّمَا بَغْیُکُمْ عَلَى أَنفُسِکُم
اى مردم! سرکشى شما فقط به زیان خود شماست.

مَّتَاعَ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا ثُمَّ إِلَینَا مَرْجِعُکُمْ فَنُنَبِّئُکُم بِمَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ
تنها بهره‏اى [کوتاه‏] از زندگى دنیا مى‏برید و عاقبت بازگشت شما به سوى ما خواهد بود، پس شما را از آنچه انجام مى‏دادید با خبر خواهیم کرد.*

افسارم را می گیری دستت، و این طرف و آن طرف می بری ام. غرق در نعمت. تا هنگام بلای عظیم...

ماه هاست درحال غرق شدنم. و بازوانم درد گرفته از شدت دست و پا زدن! اما کنار دعاهایم برای خلاصی، گاهی هوس می کنم بگویم: بگذار همین جا –وسط دریا- بمانم. خودت که مرا می شناسی، معلوم نیست در ساحل هم اینقدر خالصانه بخوانمت!

*سوره مبارکه یونس، آیات 22 و 23

پ.ن. "مدتی"ِ پست قبل تمام نشده، فقط هوای نوشتن کرده بودم.

پ.ن.2. کاش وقت و توانش بود برای نوشتن از لبنان و قم...